Streszczenie Postęp technologiczny XXI wieku przyniósł ludzkości ogromne możliwości w zakresie komunikacji, pracy, nauki oraz rozwoju społeczno-gospodarczego. Jednocześnie dynamiczny rozwój technologii cyfrowych doprowadził do pojawienia się nowych, coraz bardziej złożonych zagrożeń, które w istotny sposób wpływają na poczucie bezpieczeństwa jednostki oraz funkcjonowanie całych państw. Cyberprzestrzeń stała się jednym z kluczowych obszarów aktywności człowieka, co potwierdzają najnowsze raporty ENISA i IBM Security. Jedną z podstawowych potrzeb człowieka, według piramidy Abrahama Maslowa, jest potrzeba bezpieczeństwa – obecnie jednak jest ona coraz częściej naruszana w wyniku incydentów mających miejsce w cyberprzestrzeni. Celem niniejszej pracy jest analiza zjawiska cyberzagrożeń oraz ich wpływu na bezpieczeństwo jednostkowe i zbiorowe. Artykuł przedstawia definicje i charakterystykę cyberprzestrzeni, omawia główne rodzaje zagrożeń cyfrowych, w tym zagrożenia rozwijające się wraz z postępem sztucznej inteligencji. W pracy zaprezentowano także aspekty prawne i instytucjonalne cyberbezpieczeństwa w Polsce i Unii Europejskiej, wskazując najważniejsze dokumenty, wśród których kluczową rolę odgrywa Dyrektywa NIS2. Rozwinięto także analizę roli czynnika ludzkiego, wskazując, iż – jak podkreśla raport Verizon – większość incydentów wynika z błędów użytkowników. W końcowej części omówiono przykłady incydentów cyberprzestępczych w Polsce oraz zaprezentowano rekomendacje wzmacniające odporność cyfrową społeczeństwa. Opracowanie ma charakter analityczno-opisowy i podkreśla, że rozwój technologii, mimo licznych korzyści, niesie ze sobą także rosnące ryzyko utraty danych, prywatności i zaufania społecznego. Świadomość zagrożeń oraz edukacja w zakresie cyberbezpieczeństwa stanowią istotne składowe zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa w świecie cyfrowym.